strona 3-12 Dworzec osobowy
W tym dziale postaram się przybliżyć tajemnice i dzieje dworca osobowego, który otwarto 14.08.1930 r.
Dzisiaj dworzec osobowy posiada trzy perony, na początku były tylko pierwszy i drugi. Peron trzeci dobudowano już po 1940 roku na wcześniej przygotowanym miejscu. Również peron pierwszy w chwili oddania do użytku dworca osobowego nie miał jeszcze dwóch torów. W późniejszym terminie uzupełniono go o skrajny tor siódmy, na miejscu od początku przygotowanego równego gruntu. Warto zwrócić uwagę, że latarnie peronowe na peronie pierwszym z samego początku nie były dwustronne i oświetlały głównie czynny od początku tor piąty położony po stronie peronu drugiego. Do tego czasu przejścia naziemne, zapewniały komunikację pomiędzy wyjściem z holu a pierwszym i drugim peronem, kładką pozwalającą na dojście tylko do peronów pierwszego i drugiego Dopiero od chwili oddania do użytku peronu trzeciego została ona przedłużona.
Wyżej widok dworca od strony południowo zachodniej. Obiekt był już gotowy w 1929 roku. Zdjęcie po lewej pokazuje budynek jeszcze w pierwotnej postaci, bez dobudowanego skrzydła południowego. Na drugim zdjęciu widać prawe skrzydło w całości, od strony torów znajdował się taras widokowy, na który wyjście było z restauracji dworcowej, do której wchodziło się z holu głównego. Obok restauracji była też sala konferencyjna. Po przeciwnej stronie holu tuż przy wejściu były dwa okna kasowe, oraz duże bagażowe. Naprzeciwko wejścia z miasta, zanim oddano do użytku przejścia podziemne w 1944 roku, było bezpośrednie wyjście na kładkę prowadzącą przez tory do peronów.
Trzy zdjęcia powyżej – po lewej fragment budynku dworcowego w Zbąszynku z 1932 roku. Widoczna przestrzeń pomiędzy częściami zabudowy, brakuje jeszcze łącznika, który powstał w późniejszych latach 30 tych. Pierwsza część zabudowy, do której należy skrzydło pocztowe razem z centralnym fragmentem, zawierającym hol, była oddano do użytku w 1930 roku. W skrajnej części, która w chwili oddania jest jeszcze wolnostojąca, na parterze było mieszkanie dla zawiadowcy stacji a na górze kierownika służby drogowej. W gotowym już łączniku części północnej znajdowały się pomieszczenia służbowe i warsztaty pociągu utrzymania ruchu. W widocznej na zdjęciu postaci dworca, od drugiej strony holu, wyjście na perony prowadziło tylko kładką naziemną, znajdującą się na poziomie torów, która na swoim końcu, była zakończona dla podróżnych. Wtedy był czynny tylko peron pierwszy, bez swojego skrajnego toru, trzeci musiał jeszcze poczekać do chwili rozbudowy części pasażerskiej i oddania przejścia podziemnego w 1944 roku.
Galeria: Odcinki biletów
