W tym dziale postaram się przybliżyć tajemnice i dzieje dworca osobowego, który otwarto w dniu 14.08.1930 roku.
Dzisiaj dworzec osobowy posiada trzy perony, na początku były tylko pierwszy i drugi. Peron trzeci dobudowano już po 1940 roku na wcześniej przygotowanym miejscu. Do tego czasu przejścia naziemne, zapewniały komunikację pomiędzy wyjściem z holu a pierwszym i drugim peronem, zakończone przed późniejszym wydłużeniem dojścia na peron trzeci.
Zdjęcie wykonane w dniu 26.02.2016.
Po lewej fragment budynku dworcowego w Zbąszynku z 1932 roku. Widoczna przestrzeń pomiędzy częściami zabudowy, brakuje jeszcze łącznika, który powstał w późniejszych latach 30 tych. Pierwsza część zabudowy, do której należy skrzydło pocztowe razem z centralnym fragmentem, zawierającym hol, była oddano do użytku w 1930 roku. W skrajnej części, która w chwili oddania jest jeszcze wolnostojąca, na parterze było mieszkanie dla zawiadowcy stacji a na górze kierownika służby drogowej. W gotowym już łączniku części północnej znajdowały się pomieszczenia służbowe i warsztaty pociągu utrzymania ruchu. W widocznej na zdjęciu postaci dworca, od drugiej strony holu, wyjście na perony prowadziło tylko kładką naziemną, znajdującą się na poziomie torów, która na swoim końcu, była zakończona dla podróżnych. Wtedy był czynny tylko peron pierwszy, bez swojego skrajnego toru, trzeci musiał jeszcze poczekać do chwili rozbudowy części pasażerskiej i oddania przejścia podziemnego w 1944 roku. Więcej o peronach w Zbąszynku znajdziesz – tutaj.