W 1880 roku zapadła decyzja o powstawaniu lokalnych kolejek, co wpłynęło na powstanie połączenia kolejowego Zbąszyń – Międzyrzecz w 1885 roku. Odległość ze Zbąszynia do Dąbrówki wynosiła 7.2 kilometra, natomiast łączna długość tego przerwanego na zawsze po 35 latach traktu wynosiła 32 kilometry. Tor tymczasowy prowadzący do stacji Dąbrówka z utworzonego w 1923 roku przystanku Kosieczyn miał długość 3.2 kilometra.
W Zbąszyniu znajdował się oddzielny peron Międzyrzecki z trzema torami zakończonymi obrotnicą, a w środku był tor objazdowy dla czekających po bokach wagonów.
galeria - Miejsce po trzecim torze do Międzyrzecza
Powyższe zdjęcia tuż za stacją Zbąszyń, w kierunku Świebodzina (Zbąszynka jeszcze nie było, powstawał od 1923 roku), ukazują miejsce po trzecim torze do Międzyrzecza, który w latach 1885 – 1920 przebiegał wzdłuż torów Poznań – Berlin na długości blisko trzech kilometrów. Potem odgałęział w kierunku północnym przez las, aby dołączyć do wciąż czynnej linii kolejowej „międzyrzeckiej”.
Mapka po prawej z 1893 roku przedstawia połączenia ze stacji Zbąszyń w kierunku Międzyrzecza, Frankfurtu i Guben, gdy wszystkie szlaki były jednotorowymi. Dopiero w 1899 położono drugi tor w kierunku Guben, a do Frankfurtu szlak uzupełniono drugim torem w 1898 roku. Po lewej mapka z 1935 roku, gdy w wyniku powstania granicy w 1920 roku, po stronie niemieckiej był budowany Zbąszynek, a tor ze Zbąszynia do Międzyrzecza odchodził w zapomnienie.
Wyżej po lewej mapka Międzyrzecza i okolic z 1893 roku, z czasów, gdy Międzyrzecz był stacją końcową. Po prawej mapka z 1899 roku.
Galeria - Stare zdjęcia dworca w Zbąszyniu
Galeria - Mapki wybranych okolic.
Galeria - Rozkłady Jazdy
Mimo że, niezależny tor ze Zbąszynia do Międzyrzecza biegł 3 kilometry wzdłuż głównej magistrali jako trzeci po jej północnej stronie wspólnym nasypem, uruchomiono go 15 lat po otwarciu Kolei Marchijsko – Poznańskiej. Po utworzeniu granicy państwa, tor 4 kilometry od strony Zbąszynia przerwano, i nigdy już go nie uruchomiono, gdyż Polakom okazał się zbędnym a Niemcy połączenie do powiatowego miasta Międzyrzecz zastąpili krótkim 800 metrowym odcinkiem toru, łączącego główny trakt od strony Frankfurtu z niekompletnym szlakiem biegnącym od 1885 roku od stacji Zbąszyń do Międzyrzecza.
Galeria - Służbowy Rozkłady Jazdy 1989.
Wyżej przedstawiam tabelki z wybranych Rozkładów jazdy trasy Zbąszyń – Gorzów. Połączenia istniejące w latach 1885 do 1920 według pierwotnej drogi ze Zbąszynia oraz zmienionym początkiem w 1930 roku (po zamknięciu przystanku Kosieczyn, oraz uruchomienia dworca osobowego w Zbąszynku) już w kształcie dzisiejszym.
W roku 1920 zaadoptowano miejsce przy symbolicznym budynku z czerwonej cegły położonym w połowie drogi Szczaniec – Zbąszyń, powstałym w 1900 roku (rozdział “Tajna stacja Kosieczyn”) na tymczasowy peron dla pierwszych mieszkańców powstającego od 1923 roku Zbąszynka, krótkim łukiem (około 800 metrów), łącząc magistralny trakt wschód – zachód z boczną koleją powiatową dalej do międzyrzecza. Jeszcze w Wykazie Odległości Taryfowych z 1945 roku wydanego już przez P.K.P., ujęto trasę jako odcinek Zbąszyń – Międzyrzecz, co świadczyło o uzasadnionym chaosie podczas łączenia naszych żelaznych szlaków w nowo kształtującej się epoce kolei. Zamknięty odcinek toru tak ten pierwotny od strony Zbąszynia jak i tymczasowy używany w latach 1923 – 1930 od Szczańca odeszły w zapomnienie a odtworzenie jego losów wymaga sporego zaangażowania oraz dalszych analiz.
Fotografia przedstawia fragment elewacji starego jeszcze budynku dworcowego na stacji w Zbąszyniu, tuż przed przekazaniem go Polakom. Jedna z tablic informujących gdzie znajduje się peron od którego pociągi zmierzają do stacji Międzyrzecz.
Galeria - Linia Zbąszyń - Międzyrzecz
