Obecność tego parowozu tutaj, była swego typu interwencją, żeby zmobilizować władze, do podjęcia decyzji remontu eksponatu.
Do całkowitego ustawienia parowozu, trzeba było czekać prawie półtora roku.
Przyglądając się zmianom, jakie miały miejsce od po wojny, zauważyłem “martwy” stosunek lokalnego środowiska do bogatych przemian, które wbrew pozorom okazały się ważnymi w dziejach krótkiej historii tego dworca i miasta. Dlatego w pewnej chwili przystąpiłem do utrwalania przeszłości i gromadzenia uzupełniających informacji, dzięki którym mogłem stworzyć opisy zawarte na tej stronie, dotyczące Zbąszynka. Opisy powstały w wyniku mych ustaleń, które wciąż trwają z misją skierowaną w kierunku tych, którym bliskie jest nasze miasto. Dzisiaj gdy minęło 100 lat dworca i osiedla – miasta, którego przeszłość jest coraz mniej tajemnicza.
Galerie
Galeria – Parowozy odstawione na “trójkącie”.
Galeria – Bocznica do “Wikliny” i G.S.’u.
Do 1945 obsługa tartaku. Klaiber i Otto Koschmieder.
