Miejsce po stacji KOSIECZYN z lat 1923 – 1930. Foto z 19.05.2013 roku. Prosto w kierunku Szczańca.
Po prawej mały ale bardzo ważny. Ten domek, to zburzony kilkanaście lat temu posterunek odgałęźny położony w miejscu, gdzie jadąc od strony Szczańca stary tor rozwidlał się z nowo powstającym (utworzonym w 1920 roku) w kierunku Zbąszynka Co w nim było kiedyś jest przedmiotem mych aktualnych dochodzeń. Zdjęcie wykonałem w sierpniu 1986 roku.
Niżej mamy wybrane rozkłady jazdy.
Invalid Displayed Gallery
Położony czerwony budynek w połowie nieczynnego długości 7,9 kilometra. odcinka toru Szczaniec – Zbąszyń, stanowi dzisiaj jedyny symbol zapomnianego traktu.
W latach 1870 – 1898 ( do wybudowania drugiego toru ) był tu posterunek obsługujący niedaleko położoną w stronę Szczańca “mijankę”. Jak się okazuje, istniejący do dzisiaj ceglasty mały obiekt powstał w 1900 roku, gdy ten trakt kolejowy został w znacznym stopniu zmodernizowany.
Do roku 1898 zanim został wybudowany z cegieł, domek był drewniany, a jego istnienie w 1884 roku potwierdza jedna z Niemieckich map topograficznych, którą w dalszych rozdziałach postaram się przystępnie przedstawić.
Planowy ruch pociągów starym torem Szczaniec – Zbąszyń, odbywał się do 1930 roku, po czym ca;y ruch pociągów przejął nowo powstały Zbąszynek. Ruch poprzez stację Kosieczyn zamknięto 15.04.1930 roku.
Niżej mamy różne mapki na temat starego toru.
1870 – 85
1885 – 1900
1920 – 29
1929
1929
1938
1939
1940Następnie od 1920 roku utworzono tu tymczasowy “posterunek odgałęźny”, obsługujący tor do Międzyrzecza, którego rolę pełnił aż do końca, to jest do 1930 roku, gdy oddano w Zbąszynku nowy dworzec osobowy.
Podczas budowy Zbąszynka, była tu “mała stacja towarowa” – rampa z dwoma torami odstawczymi oraz przystanek osobowy “Kosieczyn”, o czym piszę w rozdziale “Tajna stacja Kosieczyn”
Ten nie pozorny domek przez cały okres swojej świetności spełniał dodatkową rolę posterunku obsługującego przejazd drogowy z Dąbrówki do Kosieczyna, oraz dzisiejszego Zbąszynka.
Mały obiekt pełnił rolę posterunku odstępowego (od 1898 roku) a odgałęźnego (od 1920 roku) gdy nie było jeszcze Zbąszynka.
Mapka po lewej przedstawia miejsca, gdzie znajdowały się posterunki związane z ruchem pociągów gdy tor był eksploatowany w dawnej postaci.
Punkt “01” oznacza miejsce po posterunku, który w latach 1923 – 30 sprawował rolę posterunku “odgałęźnego” w kierunku Zbąszynka (Międzyrzecza) oraz Zbąszynia.
Punkt “02” oznacza miejsce dawnego posterunku ruchu jako “odstępowego” związanego ściśle z obok położoną mijanką w latach 1870 – 1898, gdy szlak był jeszcze jednotorowy.
Po prawej wyraźnie widać czynny jeszcze w 1897 roku “stary tor” jako pojedynczy (szlak jednotorowy), w związku z czym po północnej stronie, widzimy wyraźnie mijankę, położoną dokładnie w połowie drogi Zbąszyń – Szczaniec (13.7 km). Tor dodatkowy położony jest po stronie północnej szlaku, aż do chwili położenia drugiego w 1898 roku umożliwiającego bez kolizyjny ruch dwu torowy.
Po lewej mapka z lat 1925 – 1930 na górze przedstawia splot torów na stacji Zbąszyń w kierunku budowanego, częściowo oddanego Zbąszynka (Neu Bentschen). Stary tor w kierunku Berlina był jeszcze sprawny i dwu torowy, natomiast w Zbąszynku dworzec osobowy nie był do końca oddany.
Po prawej fragment mapy z 1893 roku, przestawiającej stację Zbąszyń z towarzyszącymi jej czterema kierunkami torów (połączenie do Międzychodu oddano do użytku w 1908 roku), w chwili, gdy szlak Poznań – Frankfurt i do Guben był jeszcze jednotorowy. Wyraźnie widać przebiegający po północnej stronie szlaku, trzeci tor prowadzący do Międzyrzecza, który do 1920 roku w tej postaci łączył oba miasta. W latach 1920 – 1930 połączenie z Międzyrzeczem odbywało się poprzez stację KOSIECZYN co opisuję w rozdziale “TAJNA STACJA”. Od 1930 roku tor w kierunku Międzyrzecza przybrał obecną postać.
1893
1899