Pierwotna postać kolei na terenie związanym ze Zbąszynkiem, była związana ze Zbąszyniem, Szczańcem i Babimostem od 26.06.1870 roku, gdy z Poznania (Zbąszynia) zaczęły jeździć pociągi do Guben (Babimostu) i Frankfurtu/O (Szczańca). Decydujące zmiany weszły w życie w latach 1898/99, gdy ułożono drugi tor, tworząc w ten sposób dwa główne tory szlakiem dwutorowym. Zapomniano o mijance czynnej w latach 1870 – 1898, położonej w połowie drogi pomiędzy Zbąszyniem a Szczańcem, którego długość wynosiła 13.7 km. Tor dodatkowy mijanki był położony od strony północnej. Gdy dobudowywano drugi tor, mijanka stałą się zbędną, a jej grunt, został wykorzystany przez powstały tor północny, tworząc tym szlak dwu torowy. Również posterunek położony w połowie nieczynnego dzisiaj odcinka po północnej stronie torów, był do chwili rozbudowy drewnianym, i w 1900 roku zastąpionym przez ten, który stoi do dziś. W czasie, gdy ruch pociągów odbywał się już po dwutorowym szlaku, w latach 1900 – 1920, „czerwony domek”, pełnił funkcję posterunku odstępowego, zwiększając tym przepustowość ruchu pociągów, przyczyniając się do zwiększenia ilości pociągów. Od 1920 roku, przy torze łączącym Szczaniec ze Zbąszynkiem, koło „czerwonego domku” od strony wschodniej, dobudowano tor w kształcie 700 metrowego łuku w kierunku północno wschodnim, łącząc linię magistralną z kierunkiem do Międzyrzecza, który w wyniku utworzonej granicy w 1920 roku, został wyłączony z ruchu, tracąc pierwotną postać ze Zbąszynia, który stanowił początkową stację w chwili otwarcia w tego kierunku w dniu 01.06.1885 roku. I tak „czerwony domek”, zaczął pełnić funkcję posterunku odgałęźnego, obsługującego skomunikowanie pomiędzy linią ze Świebodzina a Międzyrzeczem. Budynek lekko rozbudowano od jego tylnej – północnej strony. Gdy w 1923 rozpoczęto budowę nowego dworca granicznego, po zachodniej stronie toru, tuż przy szosie Dąbrówka – Kosieczyn, utworzono przystanek kolejowy KOSIECZYN w celu ułatwienia dojazdu do międzyrzecza, pierwszym mieszkańcom nowopowstającego osiedla. Przy przystanku KOSIECZYN, były tory odstawcze, które pozwalały na dowóz i rozładunek materiałów budowlanych, niezbędnych przy budowie powstającego dworca. Przystanek Kosieczyn istniał do 30.04.1930 roku i zastąpiony przez otwarty w dniu 14.08.1930 roku dworzec osobowy w Zbąszynku, odszedł w zapomnienie. I tak rola nasypu „Berlińskiego”, okazała się nie potrzebną, ustępując miejsca nowym połączeniom poprzez stację Zbąszynek. Na powyższym zdjęciu iejsce po stacji KOSIECZYN z lat 1923 – 1930. Foto z 19.05.2013 roku. Prosto w kierunku Szczańca.
Poprzednik tego ceglastego domku z 1900 roku, był drewnianym i wykazany już na mapach z 1884 roku, to jest 14 lat po powstaniu traktu. W latach 1900 – 1920 pełnił on rolę posterunku “odstępowego”. Położony czerwony budynek w połowie nieczynnego długości 7,9 kilometra, odcinka nieczynnego toru Szczaniec – Zbąszyń o długości 13.7 kilometra, stanowi dzisiaj jedyny symbol zapomnianego połączenia kolejowego. W latach 1870 – 1898 ( do chwili wybudowania drugiego toru ), był tu posterunek obsługujący niedaleko położoną w stronę Szczańca “mijankę”. Jak się okazuje, istniejący do dzisiaj ceglasty mały obiekt powstał w 1900 roku, gdy całą linia kolejowa była w znacznym stopniu zmodernizowana.
Po lewej domek, zburzony do 1990 roku, posterunek położony w miejscu, gdzie jadąc od strony Szczańca stary tor rozwidlał się z nowo powstającym (utworzonym w 1923 roku) w kierunku Zbąszynka. Jest położony w czasie budowy odgałęzienia do Zbąszynka, znajduje się po środku starego nasypu. Sprawował rolę schroniska związanego z rozbudową linii kolejowej w tym miejscu. Posterunek „odstępowy”, obsługujący rozjazdy znajdował się w obrębie jeszcze położonego w 1870 roku toru, po lewej stronie jadąc ze Szczańca w stronę Zbąszynia. Posterunek odgałęźny, blokowy, nazywał się „OBRA”. Foto z sierpnia 1986. Dwa wyżej przedstawione obiekty, były jedynymi, które udało się utrwalić w obrębie “starego toru”. “Czerwony domek” po lekkich przeróbkach, jeszcze służy mieszkańcom. Od 1920 roku utworzono tu tymczasowy “posterunek odgałęźny”, obsługujący tor do Międzyrzecza, którego rolę pełnił aż do końca, to jest do 1930 roku, gdy oddano w Zbąszynku nowy dworzec osobowy.
Galeria - Rozkłady jazdy
Galeria - Wybrane mapki okolic
Galeria - Tor Berliński
