Miejsce po stacji KOSIECZYN z lat 1923 – 1930. Foto z 19.05.2013 roku. Prosto w kierunku Szczańca.
Po prawej mały ale bardzo ważny. Ten domek, to zburzony kilkanaście lat temu posterunek odgałęźny położony w miejscu, gdzie jadąc od strony Szczańca stary tor rozwidlał się z nowo powstającym (utworzonym w 1920 roku) w kierunku Zbąszynka Co w nim było kiedyś jest przedmiotem mych aktualnych dochodzeń. Zdjęcie wykonałem w sierpniu 1986 roku.
Niżej mamy wybrane rozkłady jazdy.
Invalid Displayed Gallery
Położony czerwony budynek w połowie nieczynnego długości 7,9 kilometra. odcinka toru Szczaniec – Zbąszyń, stanowi dzisiaj jedyny symbol zapomnianego traktu.
W latach 1870 – 1898 ( do wybudowania drugiego toru ) był tu posterunek obsługujący niedaleko położoną w stronę Szczańca “mijankę”. Jak się okazuje, istniejący do dzisiaj ceglasty mały obiekt powstał w 1900 roku, gdy ten trakt kolejowy został w znacznym stopniu zmodernizowany.
Wyżej zdjęcia wykonane w 1985 roku.Do roku 1898 zanim został wybudowany z cegieł, domek był drewniany, a jego istnienie w 1884 roku potwierdza jedna z Niemieckich map topograficznych, którą w dalszych rozdziałach postaram się przystępnie przedstawić.
Planowy ruch pociągów starym torem Szczaniec – Zbąszyń, odbywał się do 1930 roku, po czym ca;y ruch pociągów przejął nowo powstały Zbąszynek. Ruch poprzez stację Kosieczyn zamknięto 15.04.1930 roku.
Niżej mamy różne mapki na temat starego toru.
Następnie od 1920 roku utworzono tu tymczasowy “posterunek odgałęźny”, obsługujący tor do Międzyrzecza, którego rolę pełnił aż do końca, to jest do 1930 roku, gdy oddano w Zbąszynku nowy dworzec osobowy.
Podczas budowy Zbąszynka, była tu “mała stacja towarowa” – rampa z dwoma torami odstawczymi oraz przystanek osobowy “Kosieczyn”, o czym piszę w rozdziale “Tajna stacja Kosieczyn”
Ten nie pozorny domek przez cały okres swojej świetności spełniał dodatkową rolę posterunku obsługującego przejazd drogowy z Dąbrówki do Kosieczyna, oraz dzisiejszego Zbąszynka.
Mały obiekt pełnił rolę posterunku odstępowego (od 1898 roku) a odgałęźnego (od 1920 roku) gdy nie było jeszcze Zbąszynka.
Mapka po lewej przedstawia miejsca, gdzie znajdowały się posterunki związane z ruchem pociągów gdy tor był eksploatowany w dawnej postaci.
Punkt “01” oznacza miejsce po posterunku, który w latach 1923 – 30 sprawował rolę posterunku “odgałęźnego” w kierunku Zbąszynka (Międzyrzecza) oraz Zbąszynia.
Punkt “02” oznacza miejsce dawnego posterunku ruchu jako “odstępowego” związanego ściśle z obok położoną mijanką w latach 1870 – 1898, gdy szlak był jeszcze jednotorowy.
Po prawej wyraźnie widać czynny jeszcze w 1897 roku “stary tor” jako pojedynczy (szlak jednotorowy), w związku z czym po północnej stronie, widzimy wyraźnie mijankę, położoną dokładnie w połowie drogi Zbąszyń – Szczaniec (13.7 km). Tor dodatkowy położony jest po stronie północnej szlaku, aż do chwili położenia drugiego w 1898 roku umożliwiającego bez kolizyjny ruch dwu torowy.
Po lewej mapka z lat 1925 – 1930 na górze przedstawia splot torów na stacji Zbąszyń w kierunku budowanego, częściowo oddanego Zbąszynka (Neu Bentschen). Stary tor w kierunku Berlina był jeszcze sprawny i dwu torowy, natomiast w Zbąszynku dworzec osobowy nie był do końca oddany.
Po prawej fragment mapy z 1893 roku, przestawiającej stację Zbąszyń z towarzyszącymi jej czterema kierunkami torów (połączenie do Międzychodu oddano do użytku w 1908 roku), w chwili, gdy szlak Poznań – Frankfurt i do Guben był jeszcze jednotorowy. Wyraźnie widać przebiegający po północnej stronie szlaku, trzeci tor prowadzący do Międzyrzecza, który do 1920 roku w tej postaci łączył oba miasta. W latach 1920 – 1930 połączenie z Międzyrzeczem odbywało się poprzez stację KOSIECZYN co opisuję w rozdziale “TAJNA STACJA”. Od 1930 roku tor w kierunku Międzyrzecza przybrał obecną postać.