4.1. Tor „Berliński”

Miejsce po stacji KOSIECZYN czynnej w latach 1923 – 1930. Zdjęcie z dnia 19.05.2013 roku. Powyższe zdjęcie ukazuje fragment starego toru i położony przy nim budynek, znajdujący się dwa kilometry w kierunku północnym nad dzisiejszym Zbąszynkiem. Na przestrzeni czasu swojej świetności pełnił on trzy różne funkcje. Prosto w kierunku Szczańca.

Pierwotna postać kolei na terenie gdzie dzisiaj Zbąszynek, do 1923 roku, była związana ze Zbąszyniem, Szczańcem i Babimostem, jeszcze w początkowej postaci od dnia 26.06.1870 roku, gdy z Poznania (Zbąszynia) zaczęły jeździć pociągi do Guben (Babimostu) i Frankfurtu/O (Szczańca). Decydujące zmiany weszły w życie w latach 1898/99, po położeniu drugiego toru, tworząc w ten sposób dwa główne tory w postaci ważnego szlaku dwutorowego. Zapomniano o mijance czynnej w latach 1870 – 1898, położonej w połowie odcinka toru pomiędzy Zbąszyniem a Szczańcem, którego łączna długość wynosiła 13.7 km. Tor dodatkowy mijanki był położony po stronie północnej. Gdy szlak był już dwutorowym, mijanka okazała się zbędną a jej grunt, został wykorzystany przez położony tor północny, pozwalając na swobodny ruch pociągów w obu kierunkach. Również posterunek, jedyny budynek, który istnieje do dzisiaj położony w połowie nieczynnego toru, znajdował się po północnej stronie torów, był on do chwili przebudowy w 1900 roku drewnianym, zastąpionym przez ten, który stoi do dziś. W czasie, gdy ruch pociągów odbywał się już po dwutorowym szlaku, w latach 1900 – 1920, „czerwony domek”, pełnił funkcję posterunku „odstępowego”, przyczyniając się do zwiększenia ilości przejeżdżających pociągów. Od 1920 roku, przy torze łączącym Szczaniec ze Zbąszyniem, koło „czerwonego domku” od strony wschodniej, dobudowano tor w kształcie 500 metrowego łuku w kierunku północno wschodnim, łącząc linię magistralną z Międzyrzeczem, który od dnia 01.06.1885 do chwili powstania granicy w 1920 roku, prowadził ze Zbąszynia. Połączenie z Międzyrzeczem od strony Zbąszynia, w 1920 roku okazało się zbędnym dla strony polskiej i zostało wyłączone z eksploatacji, tracąc pierwotną postać. I tak „czerwony domek”, zaczął pełnić funkcję posterunku „odgałęźnego”, obsługującego skomunikowanie pomiędzy linią ze Świebodzina a Międzyrzeczem. Budynek lekko rozbudowano od jego tylnej – północnej strony. Gdy w 1923 roku rozpoczęto budowę nowego dworca granicznego, po zachodniej stronie toru, tuż przy szosie Dąbrówka – Kosieczyn, utworzono przystanek kolejowy KOSIECZYN w celu ułatwienia dojazdu do Międzyrzecza, pierwszym mieszkańcom nowo powstającego osiedla, stanowił on też ważną rolę dla przybywających do Zbąszynka, pierwszych jego mieszkańców. Obok przystanku KOSIECZYN, były tory odstawcze, które pozwalały na dowóz i rozładunek materiałów budowlanych, niezbędnych dla powstającego dworca. Przystanek Kosieczyn istniał do 30.04.1930 roku, zbędny od chwili gdy w dniu 14.08.1930 roku otwarto w Zbąszynku dworzec osobowy. Budynek stał się niepotrzebnym i zapomnianym.

Galeria - Przebudowa omawianego fragmentu torów. Zmiana pełnionych funkcji poszczególnych odcinków toru.

Galeria -Obiekty przy nieczynnym odcinku toru Szczaniec - Zbąszyń.

Poprzednik ceglastego domku z 1900 roku, był drewnianym i był wykazany już na mapach z 1884 roku, to jest 14 lat po powstaniu traktu. W latach 1900 – 1920 pełnił on rolę posterunku “odstępowego”. Położony w połowie nieczynnego długości 7,9 kilometra, odcinka nieczynnego toru Szczaniec – Zbąszyń o długości 13.7 kilometra, stanowi dzisiaj jedyny symbol zapomnianego połączenia kolejowego. W latach 1870 – 1898 (do chwili wybudowania drugiego toru), był tu posterunek obsługujący “mijankę” położoną niedaleko w stronę Szczańca. Jak się okazuje, istniejący do dzisiaj ceglasty mały obiekt powstał w 1900 roku, gdy cała linia kolejowa była w znacznym stopniu zmodernizowana.

Na zdjęciu pierwszym od lewej domek, zburzony do 1990 roku, posterunek położony w miejscu, gdzie jadąc od strony Szczańca, stary tor rozwidlał się z nowo powstającym (utworzonym w 1923 roku) w kierunku Zbąszynka. Był położony w czasie budowy odgałęzienia do Zbąszynka, znajduje się pośrodku starego nasypu. Pełnił rolę schroniska kolejowego związanego z rozbudową linii kolejowej w tym miejscu. Posterunek „odstępowy”, obsługujący rozjazdy znajdował się w obrębie jeszcze położonego w 1870 roku toru, po lewej jego stronie jadąc ze Szczańca w stronę Zbąszynia. Posterunek odgałęźny, blokowy, nazywał się „OBRA”, zdjęcie wykonałem w sierpniu 1986 roku. Drugie i trzecie zdjęcie przedstawia obiekt, który był jedynym, jaki udało się utrwalić w obrębie “starego toru”.Od 1920 roku utworzono tu tymczasowy “posterunek odgałęźny”, w kierunku Międzyrzecza, którego rolę pełnił aż do końca, to jest do 1930 roku, gdy oddano w Zbąszynku nowy dworzec osobowy. “Czerwony domek” po lekkich przeróbkach, jeszcze służy mieszkańcom.